De zoektocht naar m’n trouwpak, deel 2

Een week later moet ik nog steeds een beetje bijkomen van mijn tripje naar België. 1500 euro voor een pak, ik vind het veel.  Normaal geeft de bruid 3 keer te veel uit aan haar kleding, maar nu Groomzilla ik me dwars door ons budget heen.

Tos heeft notabene een jurk van 400 ekkies op de kop getikt, dan kan ik toch niet 4 keer zoveel uit even? Ja, of wel natuurlijk. Mijn bruiloft, mijn keuzes, mijn pak! F*ck dat.  Ik vind het eigenlijk een groter probleem dat ik helemaal niet weet wat er nog meer te koop is. Ik ben namelijk geen ervaren pakkenkoper en ik weet helemaal niet of 1500 euro een redelijke prijs is voor een handgemaakt pak. En of ik eigenlijk wel een handgemaakt pak nodig heb.

Dus, op naar de SuitSupply. Want daar komt m’n eerste en enige pak ook vandaan en dat staat eigenlijk wel prima. ‘Koop je van het rek af voor je bruiloft?’, vroeg een ervaren pakkendrager me met grote verbaasde ogen. Dat ik het alleen al overwoog vond hij raar. Je bruiloft is volgens hem een uitgelezen kans om ‘m breed te laten hangen. En waarom zou je dan voor confectie gaan. Nou, omdat je een pak kan aantrekken zodat je kan zien hoe het staat. Handig.

Bij de SuitSupply werd direct duidelijk wat het grote verschil is met een maatpakken winkel: in tegenstelling tot de 100.000 stof-opties bij Café Costume, kon ik hier uit een handje vol stoffen kiezen waarvan veruit de meesten blauw waren. Goed voor mijn keuzestress, niet zo goed voor mijn drang naar unieke shit. In mijn maat kon ik kiezen uit lichtgrijs, donkergrijs, blauw, beige en bruin. Sommige met een ruitje, maar de meeste effen. Alles van wol en alles zo rond de 500 euro. Een koopje.

Door het gebrek aan keuze had ik al snel twee pakken op het oog. De verkoper stuurde me met een witte pasblouse de kleedkamers in. En wat bleek: zo’n pak zit eigenlijk best lekker. En goed. De verkoper bevestigt wat ik in de spiegel zie: het jasje zit goed om de schouders, maar kan wel iets getailleerd worden. Geen probleem, kunnen ze gewoon in de winkel. En de broek past ook netjes.

Ik ben lichtelijk geschokt: het pak zit dus in een keer goed en ze kunnen het ter plekke vermaken. Hoe kan het 1000 euro goedkoper zijn dan in België? De verkoper legt uit: meeste mannen passen gewoon goed in confectiematen. En in ieder confectie pak zit ruimte om de broek en het jasje iets in- of uit te nemen zodat het beter past. Eigenlijk hoef je alleen een pak op maat te laten maken als je afwijkt van de norm: te veel buik, rare aflopende schouders, kogelronde billen of ‘gewoon’ het lijf van voetballer Peter Crouch.

De pakken van Café Costume blijken ook niet schandalig duur: bij SuitSupply doen ze ook maatpakken en die komen ook op ongeveer 1500 euro uit. Als de stofstalen uit het rek worden getrokken, herken ik dezelfde stof die ik in België koos. Ze kunnen dus precies hetzelfde maken voor dezelfde prijs, maar zonder de papegaaienvoering. Dat is dan weer jammer.

Ik bekijk mezelf nog eens goed in de spiegel. Mijn bierbuik past aardig in de standaard maten, een maatpak zou dus wat overbodige luxe zijn. Maar dit pak kan ik ook niet meenemen, want het is een wollen winterpak. Hier zweet ik in juni uit. De verkoper raadt me aan in het voorjaar nog eens terug te komen voor de nieuwe collectie, daar zit vast wat leuks voor me bij.

Ben ik nou al geslaagd met een pak? Nee, maar het einde van de zoektocht is in zicht!